Wijvenpraat

Hoog en divers? Ja dááháág! Als de gemiddelde vrouw tegen een gemiddelde man zegt: 'zal ik je eens even lekker pijpen', heeft die man niet meer dan 0,3 seconden nodig om volmondig 'uiteraard!' te roepen en zijn Willy tevoorschijn te halen. Nee, dat kan het niet zijn. Maar wat is het dan wel? Het antwoord lijkt mij vrij simpel: de omgang met vrouwen vereist een gigantische hoeveelheid capaciteit van onze hersenen.

Neem nou een doodnormale vraag als: 'hoe staat deze blouse?' Het antwoord: 'nou, als je hem erg ver uitrekt, past hij net over je enorme reet,' is, hoewel vaak de waarheid, natuurlijk geen optie. Zeker niet als het je vriendin is en je de eerste drie maanden nog wat te neuken wilt hebben. Dus ga je op zoek naar het diplomatieke antwoord, maar dat is niet zo één twee drie gegeven.

Allereerst moet je vaststellen wat de daadwerkelijke vraag is. Is de blouse bijvoorbeeld oud dan is de echte vraag: ben ik niet teveel aangekomen? Is de blouse nieuw dan is de echte vraag: ik heb deze blouse tegen beter weten in, in een maat gekocht die ik vorig jaar had. Is het te zien dat de knoopjes bijna op springen staan? Wat eigenlijk op hetzelfde neerkomt als de vraag bij de oude blouse, maar dan met als extraatje dat ze er net 85 euro voor heeft uitgegeven. Een verkeerd antwoord kan in beide gevallen leiden tot een avond dikke depressie en bij de nieuwe blouse, tot een ritje naar de winkel om hem terug te brengen. Maak je trouwens vooral niet druk over een antwoord in de categorie modebewustzijn. Er is geen vrouw die denkt dat we daar onder lijden.

Nu we hebben vastgesteld wat de vraag is, kunnen we ons gaan concentreren op het antwoord. De waarheid is, zoals eerder gezegd, een big no no, maar een leugen gaat er bij de dames meestal ook niet in. Ze zijn dan toch weer niet helemaal achterlijk. Het moet dus een antwoord zijn dat de waarheid tot het uiterste rekt, zonder ongeloofwaardig te worden. Een countervraag met daar achteraan het antwoord is altijd de beste optie: 'is die blouse nieuw? Hij staat je echt goed!' Vergeet hierbij vooral niet het uitroepteken aan het eind. Zowel bij de oude als de nieuwe blouse heb je dan twee complimenten in één gegeven: haar feilloze kledingkeuze en haar gelijk gebleven figuurtje. Ze zal dan tevreden met zichzelf, en veel belangrijker, tevreden met jou, de dag vervolgen.

De mannelijke hersenen hebben het dus niet makkelijk, zeker niet als je bedenkt dat het antwoord direct moet aansluiten op de vraag. Iedere hapering of twijfel zal door de vrouw meteen geïnterpreteerd worden als een negatief antwoord op de onderliggende vraag. En dan heb ik het nog niet eens over een moeilijke vraag als: 'vind je me nog net zo aantrekkelijk als toen je me voor het eerst ontmoette?'

Het komt mij daarom in het geheel niet vreemd voor, dat het geluid dat door vrouwen wordt geproduceerd direct naar een deel van de hersenen gaat dat zeer complexe boodschappen kan verwerken. Stel je voor dat het geluid eerst naar het simpele kroegpraat-deel van je hersenen gaat, je er dan achter komt dat het antwoord daar niet vandaan kan komen en je dan nog een heel ander deel van je hersenen moet inschakelen.

We zouden de rest van ons leven pikstraf hebben.