Twinky en Valentijnsdag
Ja, joepie, het is weer Valentijnsdag vandaag! En oh, wat moet je voorzichtig zijn met je oordeel daarover, want voor je het weet heb je iets heel doms gezegd. Ik probeer dus altijd goed in te schatten wat degene waarmee ik aan het praten ben ervan vindt. Hier op de weblog kan ik echter zeggen wat ik wil, en maakt het niet uit. Het nadeel van dit verhaal is dat nu een groot gedeelte van de bezoekers hier het niet met me eens is.Eerlijk gezegd... vind ik... namelijk... Valentijnsdag... stiekem wel leuk!
En dat is ook pas iets van de laatste jaren. Ik heb wel een beetje het idee dat degenen die het hardste roepen dat Valentijn zo'n commerciële bullshit is, er gewoon van balen dat ze helemaal niks krijgen. Andersom dus, krijgen de mensen die het leuk vinden, een heleboel! En het zal vast een wisselwerking op elkaar hebben.
Ik vind Valentijn dus leuk. En dat komt omdat ik ook wat ervan mérk, ook buiten de winkels. Ik kwam vandaag thuis van school. Op school was ik al overladen met achtenveertig smsjes waarin eeuwige liefde aan me was verklaard of gewoon een lief digitaal kusje werd gegeven, en toen kwam ik thuis. Op de fiets door de regen zat mijn bagagedrager vol met de vierendertig rozen die ik op school via de rozenstuurservice had gekregen, en daar stond een doos met kaarten en cadeautjes op mij te wachten! Een doos! Daar had mijn moeder ze ingestopt, want het waren er zo veel! Nou, dus ik naar mijn slaapkamer al die kaarten en cadeautjes uitpakken; wat een lieve berichtjes! Een boel anonieme kaartjes, maar ook echte liefdesverklaringen, gedichten en liefdesbrieven van vier of meer kantjes. En er waren zakjes met hartjessnoepjes, een paar fotolijstjes (met foto's) en nog wat knuffeltjes en andere rotzooitjes.
Toen, na toch zeker drie uur alles doorgespit te hebben, zette ik mijn computer aan. Als startpagina heb ik mijn mailbox, waar meestal zo'n vijf, zes of zeven nieuwe mailtjes zijn tussen acht uur 's ochtends en een uur of drie 's middags, maar nu stroomde mijn mailbox gewoon over. Ongelofelijk. Ook hier liefdesverklaringen, online Hallmark e-cards (wat word je daar gaar van na een stuk of elf!), een heleboel mailtjes dat ik een nieuwe fotoboekreactie had en ga zo maar door. Twee uur later kon ik dan eindelijk op FOK!. Waar ik geconfronteerd werd met de nieuwe smsservice! Wat was dat een dom idee van de devvers, want nu zat mijn Pminbox ook al vol! Niet normaal, hoeveel mensen in een smsje kunnen zetten. Het nadeel was echter dat ik niet wist van wie het was, zodat ik de PM-verstuurders niet keihard kon uitlachen of een lief PM-etje terug kon sturen.
Nou, en toen keek ik in mijn fotoboek. Al zijn de foto's inmiddels verschrikkelijk oud (van oktober) en zie ik er echt heel anders uit, maar toch blijven mensen de foto's leuk vinden. Ongelofelijk, hoe mensen verliefd kunnen worden op alleen maar een stelletje pixels op hun beeldscherm! Ik heb het kunnen weten hoor; zes nieuwe pagina's vol!
Op dit moment heb ik alles gelezen. Ik heb nog niet gegeten noch ook maar iets aan mijn profielwerkstuk dat volgende week af moet zijn gedaan. Valentijnsdag is helemaal niet zo leuk als ik van tevoren dacht.
Okay, even eerlijk. Ik kreeg maar één roos op school, twee kaartjes in de bus (waarvan één anoniem), drie smsjes, twee anonieme pm-etjes (waarvan ik van één nog niet weet van wie het is) en de belofte dat er écht iets gestuurd was maar nog niet aangekomen. Oh, en ook niet zo veel fotoboekreacties.
