Terug in 'the game'.

Enkele dagen verstreken en ik was niet meer dezelfde. Waar ik normaal moeiteloos mijn vrije tijd wist in te vullen met de meest uiteenlopende zaken, sleet ik nu mijn uren met slechte Steven Seagal films (bestaan er goede Seagal films?). Ik vergat de was te doen, at dagen lang niets anders dan magnetron maaltijden of soms zelfs helemaal niets omdat mijn maag reeds gevuld was met vele pilsener. Ik negeerde de telefoon, keek niet naar mijn e-mail en waagde het al helemaal niet om de deur open te doen als er weer iemand driftig aan stond te kloppen. Ik moest even alleen zijn. Het gevaar bleek dat het 'even alleen zijn' over liep in het 'heel lang alleen zijn'. Toen ik op een zondagmiddag, badend in de lege pizzadozen en oude sokken, ongemerkt begon terug te praten tegen de presentator van TellSell's Sauna Belt besloot ik dat de maat vol was en ik een nieuw begin moest maken.

De gedachte was er. De uitvoering nog niet. Vast besloten om mijn vrijgezellen leven een nieuwe impuls te geven begon ik te denken over manieren waarmee ik mezelf weer een beetje zou gaan vinden. Zoals elke man kwam ik maar bij één gedachte uit: Sex.

Ik móest de deur weer eens uit. Ik móest weer eens ongegeneerd dronken worden en mensen van allerlei soorten en maten ontdekken. Ik moest me weer eens voelen alsof ik vrij was. Snel pakte ik mijn telefoon en bladerde ik door de namenlijst heen om te kijken wie ik zou kunnen verleiden tot een ouderwets avondje stappen. Ik belde voldoende om het gehele personeelsbestand van mijn netwerk provider voor een maand van loon te voorzien, maar dit alles zonder succes. Het oppakken van de oude levensstijl bleek minder simpel dan gedacht. Het merendeel van mijn vrienden zat immers, net als ik voorheen, ernstig onder de plak.

Net toen de moed me langzaam naar de schoenen begon te zakken zag ik hoe Steven Seagal op mijn beeldbuis met zijn creditcard in één beweging drie man vermoorde. Het zien van deze scene herinnerde mij aan een oude vriend..: Ryan. Ryan was iemand met wie ik jaren geleden altijd perfect op één lijn zat. Mijn soms ietwat excentrieke wereldbeeld sloot naadloos aan op de zijne en we begrepen elkaar vaak zonder ook maar een woord te hoeven zeggen. Hij en
ik keken regelmatig samen Steven Seagal films om ze vervolgens zodanig te bespotten dat zelfs deze een genot werden. Ik haalde wederom mijn telefoon te voorschijn en keek snel of ik zijn nummer nog had. Gelukkig. Ondanks het vertroebelde contact stond zijn nummer nog in mijn adressenlijst. Voordat ik mezelf de kans kon geven om te gaan twijfelen liet ik mijn toestel verbinden naar de zijne. Het toestel ging over. Nog eens. En nog eens. Twijfels flitsten alsnog door mijn gedachten maar nog voordat deze echt gestalte konden krijgen hoorde ik wat gekraak aan de andere kant van de lijn. "Ja?" sprak een brakke stem. "Hallo? Is dit Ryan?" vroeg ik. "Yep. Wie heb ik?". Het stemgeluid van Ryan was werkelijk geen gehoor en het kostte me erg veel moeite hem te kunnen verstaan. "Dude, je stem klinkt echt als een verroeste tractor. Oh, en je spreekt met Siemen" antwoordde ik. Aan de andere kant van de lijn begon Ryan opgewekt te lachen. "Gozer! Hoe is het man? Tijd niet gesproken! Hey, ik heb het nu even ontzettend druk maar ik ben vanavond in 'de Blues'. Kom weer eens langs man, lijkt me gezellig". Wow. Ik was verbaasd. Dergelijk enthousiasme was helemaal niets voor Ryan. Ik was echter allang blij dat ik een stap maatje gevonden had en stemde ook meteen in om hem diezelfde avond te ontmoeten in onze oude stamtent 'de Blues'.

Ryan was een jongen met een hart van goud, een goed gevoel voor humor en bovendien ook erg intelligent. Ryan was echter ook het type welke al deze goede eigenschappen plotseling leek te verliezen wanneer hij in gesprek was met iemand van het andere geslacht. Ondanks zijn toffe karakter en degelijke uiterlijk keken vrouwen nooit echt naar hem om en was hij meestal de 'guy going home alone'. Vele malen als ik en mijn vrienden weer eens iemand oppikten tijdens het stappen zagen we Ryan teleurgesteld en stilletjes vertrekken. Ik had er weinig vertrouwen in dat dit vanavond anders zou zijn maar besloot deze negatieve gedachtes van me af te zetten. In tegenstelling tot mijn 'echte' vrienden stond Ryan immers wel meteen paraat om gezellig op stap te gaan. In mijn achterhoofd houdend dat Ryan nogal een stille jongen was besloot ik het niet al te laat te gaan maken. Gewoon even proeven aan de sfeer en bijpraten met oude vrienden. Zo spectaculair kon het immers niet worden met Ryan aan mijn zijde.

Zoals altijd kwam ik ook nu weer veel te laat aan op de afgesproken locatie. Bescheiden gekleed liep ik richting de Blues en al van verre was te horen en zien dat de tent stampvol zat. Enigszins schuchter betrad in de dancing en het eerste wat me opviel was dat een grote groep mensen zich leek te verzamelen nabij de sofa's in het achterste gedeelte van de club. Het beeld van zoveel mensen welke met iedereen in gesprek leken wekte mijn interesse en ik baande mij een weg naar daar waar de actie plaats leek te vinden. Na de onstuimige wandeling tussen de bezwete lichamen door stopte de tocht in het midden van de zaal waar een groep vrouwen en mannen vooral van elkaars aandacht genoten, terwijl een groepje van drie heren een stuk of zes zitplaatsen bestreken op de sofa's. Ik knipperde even met mijn ogen. Zag ik dit goed? Één van de heren in het middelpunt van de belangstelling was Ryan. Terwijl hij druk in gesprek was met een blonde dame aan zijn ene zijde, trok een brunette driftig aan zijn jasje om zijn aandacht te winnen aan de andere zijde. Zodra Ryan met de brunette begon te praten draaiden de rollen zich direct om. Ryan was een 'social magnet'. Iedereen leek in zijn buurt te willen zijn. Er was hier een hoop veranderd.

De rest van de avond ging als een flits langs me heen. Ik herinner me drank, drank, nog meer drank en tussendoor wat vrouwen. Ik hoefde er mijn best niet eens voor te doen. Mijn vriendschap met Ryan gaf me voldoende aanzien bij het andere geslacht om de rest van de avond aandacht te kunnen genieten. Overal waar we gingen werden we omringd met mensen die iets met ons te maken wilden hebben. "Dude? Wat is hier gebeurd? Wat heb je allemaal gedaan man!" vroeg ik oprecht verbaasd aan Ryan. "Laten we zeggen dat ik mezelf verbeterd heb" was zijn repliek.

Het beloofde heftige maanden te worden.