Marco 8: Barabas

Hij doet zijn ogen dicht en doezelt zover weg als dat gaat met mokerhamers in je hoofd. Als hij weer wakker wordt hoort hij van links iemand aan komen lopen. Hij opent zijn ogen een piepklein stukje en kijkt tussen zijn wimpers door naar een dronken kerel met een flesje bier in zijn hand. De kerel smijt de inhoud van zijn nog halfvolle bierflesje zonder waarschuwing in Marco's richting, en deze is nog net zo scherp van geest dat hij de inhoud weet te ontwijken. Enigszins versuft staat hij op en vraagt hij aan de man waar deze mee bezig is. De man lijkt ineens een stuk minder dronken.
"Nou, ik dacht gewoon, ik moet even, en toen... Tsjakkaaaaaaaa!!" zegt deze. Marco kijkt verdwaasd.
"Wat nou," zegt de man, " mag Emile Ratelband geen tsjakkaa meer zeggen?" en Marco kijkt nog verdwaasder.
"Loop maar verder," zegt hij, "ik heb genoeg tsjakkaa gehad voor een week." En zo geschiedt; Emile loopt verder en laat Marco suf achter. Hij kijkt een beetje om zich heen en ziet dan van rechts een blond meisje aan komen huppelen. In haar handen heeft ze een flinke bos sleutels, die Marco herkent als de zijne.
"Hey!" roept hij naar haar, "waar heb je die sleutels vandaan?" Het meisje huppelt dichterbij en stopt voor zijn neus.
"Mijn vader heeft ze gevonden in zijn café," en ze wijst in de richting van het café waar Marco zich de avond ervoor heeft bezat. "Ik breng ze even naar het politiebureau!"
"Ze zijn van mij," zegt Marco, "ik was ze al kwijt! Hoe heet je?"
"Jolanda," zegt het meisje, "nou, alsjeblieft dan, ga ik weer terug naar het café."

"Ontzettend bedankt Jolanda, en je vader ook!" roept Marco het weghuppelende meisje na. Hij stopt de sleutels in de zak van zijn colbertje en begint te lopen in de richting van zijn appartement, een paar straten verderop.
Als hij twee hoeken is omgeslagen, staat er ineens een oude man met een baard tegen de muur aan de zijkant. De man kijkt niet op, maar zegt alleen Marco's naam als deze voorbijloopt.
"Hallo?" zegt Marco en draait zich in de richting van de man, "wie bent u? Hoe weet u mijn naam?"
"Dat is een lang verhaal Marco," zegt de oude man, "maar ik zal het je toch vertellen. Ik ben professor Barabas, je kent me vast wel uit de stripboeken. Zo zie ik er tegenwoordig in het echt uit." Hij neemt een slok uit een flesje dat hij in zijn zak had. "Twee weken geleden is er iets verschrikkelijks gebeurd. Ik heb Suske en Wiske in een ravijn geteleporteerd en ze zijn keihard tegen de grond geknald. Ze hebben hun laatste avontuur niet overleefd, en het is allemaal mijn schuld."
"Wat erg," zegt Marco, "maar wat heb ik er dan mee te maken? Ik ben maar een gewoon iemand!"
"Weet je nog hoe jij de Suske en Wiskeboekjes verslond vroeger?" vraagt de professor, "jij kent alle avonturen, jij wilde meedoen, speelde ze zelfs na, jij bent degene die ze misschien wel kan redden!"
"Nou, dan komt u echt op het goede moment," zegt Marco sarcastisch, "ik heb een gigantische kater, ik stink, ben gisteren ontslagen en heb geen geld meer. Er zijn vast wel meer mensen die alle Suske en Wiskeverhalen uit hun hoofd weten." Hij wil verder lopen, maar de oude man houdt hem tegen.
"Wacht," zegt Barabas, "drink dit," en hij haalt een klein, groen, flesje uit een zak van zijn smoezelige laboratoriumjas. "Het is toverdrank, van Panoramix. Die leeft ook nog, ook een lang verhaal, hij is verslaafd aan zijn eigen mengseltjes, maar dit werkt wel. Je zult je meteen beter voelen."

Nogal sceptisch pakt Marco het flesje aan. "Hoe kan ik jou nou geloven?" vraagt hij, "het is vast iets anders dan wat je zegt!"
"Nee hoor, vertrouw me maar. Hup, drink het leeg, we moeten naar de Middeleeuwen!"
Marco zet het flesje aan zijn lippen en drinkt het leeg. Zodra de laatste druppels door zijn keel glijden, voelt hij zich al slaperig worden. Hij probeert nog te protesteren, maar het enige wat hij kan zeggen is wat gemompel. Hij zakt in elkaar op de grond, en professor Barabas tilt hem na een slok uit een ander flesje met gemak in een auto die klaar staat. De professor grijnst.
"Middeleeuwen, here we come!" mompelt hij voor zich uit.

Met dank aan Ryoga voor de dronkelap, het bier en het flesje, Hertog_Martin voor Emile Ratelband, DJMO voor Jolanda (dochtertjes zijn een blok aan het been, heb je ook weer moeders en alimentatie enzo), Hmaster-II voor Barabas, Glacier voor de drank, de lagere wal en de dood van Sus en Wis en Slush voor Panoramix.

Joepie, de middeleeuwen! Dat wordt spannend! Wat gaan we daar zien? Kunnen we Suske en Wiske redden? Gaat Marco Barabas überhaupt nog helpen na de slaapmiddelactie? Wat gebeurt er volgende week? Zet je suggesties in de reacties en wie weet worden die volgende week gebruikt!
Tip: hou het simpel, dan is het verhaal makkelijker te volgen!