Paardlants in de cel - Het dagboek #1

"Ja ja, het is dan zover hoor, vandaag gebeld door de wouten dat er 15 dagen onherroepelijke celstraf op mijn naam staat en dat het verstandig is om me een dezer dagen te melden bij het politiebureau. Ik wist dat t er een keer van zal komen, maar had verwacht dat ik een brief zou krijgen met de dag dat ik me moet melden. Klacht: morgen maar melden en 15 dagen brommen dankzij een Marokkaan."

Daar begon het mee, 26 juni, Paardlants opende een topic in KLB, hij moest brommen (KLB / Brommen). Waarom? Omdat hij een boze Marokkaan - die met een honkbalknuppel een vriend wou meppen - heeft verwond. De Marokkaan deed aangifte en onze vriend kon beroep doen. Toen hij dat niet deed, ging ie de cel in. Nu, een ruime twee weken later, heeft hij een dagboek voor ons. Hoe is het nou om in de cel te zitten? Lees verder voor deel 1.

Maandag 30-06-2014, vandaag is het zover. Zoals sommige van jullie wellicht hadden kunnen lezen, moet ik vanaf vandaag een vijftiental dagen in een celletje doorbrengen.

Ergens vorige week had ik een topic geopend in het KLB-gedeelte van FOK! met daarin de klacht dat ik gebeld werd door de hermandad dat ik een celstraf van 15 dagen moest gaan uitzitten voor 'mishandeling' van een medelander. In het kort ff een kleine samenvatting van wat er was gebeurd ...

'Een poos terug zat ik lekker met mijn toenmalige vriendin en wat vrienden van mij en haar op een terrasje te genieten van een lekker drankje toen een auto als een gek naar het terras toe kwam gereden en er vlak voor stopte. Een vader en zijn zoon stapten uit en openden zeer snel de kofferbak, waarbij ik op dat moment in eerste instantie dacht dat er een geweer uitgehaald zou worden; het bleek echter om een honkbalknuppel te gaan. De vader en zoon renden het terras op en een van hen begon wild om zich heen te jengelen met zijn knuppel. De meeste van de mensen die er zaten konden de slagen ontwijken en renden rond, maar een aantal anderen kregen rake klappen op hun armen, rug en buik... Ik was uiteraard zelf ook opgestaan en in eerste instantie wilde ik wegrennen, tot ik van (wat je het wilt noemen, geen idee) adrenaline een colaflesje oppakte en die van een afstandje van ongeveer 15 meter naar de zoon van die vader gooide en het flesje recht achter op zijn kop terechtkwam en hij daardoor een gat in zijn hoofd opliep. Door die (relatief kleine) wond stapten ze gelijk de auto in en zijn toen (gelukkig) weggegaan. Uiteindelijk is er ook aangifte gedaan tegen mij, waarop ik in eerste instantie een taakstraf van 30 uur opgelegd kreeg. Door omstandigheden (waaronder stukgelopen relatie, luiheid en uitstelgedrag) heb ik de taakstraf niet voldaan en is deze straf omgezet naar 15 dagen onherroepelijke celstraf.'

Het is nu nog steeds maandag de 30ste en ik heb nog een paar reacties op het forum geplaatst en een paar lekkere jointjes gerookt (om het leed iets te verzachten en de eerste nacht iets chiller door te kunnen komen), waarna ik rond 17.30 uur naar het plaatselijke politiebureau ben gegaan om mij te melden. Ik ben in een celletje geplaatst in afwachting op overplaatsing naar een cellencomplex  om daar vervolgens in afwachting te zitten waar ik nu terecht zou komen.

Het nachtje in Den Bosch ben ik goed doorgekomen, mwah, als je de rugpijn niet meetelt die ik heb gekregen van dat betonnen bed en het dunne matras. De celdeur ging open en er werd gevraagd of ik me even wilde douchen, en daar heb ik dan ook gebruik van gemaakt. Ik loop met die vrouw mee naar de douches en ze doet de deur dicht waarop ze zei: 'Als je klaar bent, kun je kloppen, dan haal ik je er weer uit.' Zo gezegd, zo gedaan. Ik ben klaar, klop weer en word weer naar mijn cel gebracht.

Een paar tellen later ging de celdeur weer open en kreeg ik 2 kopjes koffie en 2 dubbele boterhammen in een zakje; 1 met kaas en 1 met kip, althans het zouden kaas en kip moeten voorstellen.

Na een half uurtje (denk ik tenminste, want je kunt niet zien hoe laat het is) ging de celdeur weer open en werd er gevraagd of ik ff wilde luchten. Dat wilde ik uiteraard wel, want dan kon ik gelijk een paar peuken roken. Na een dik half uur werd ik weer naar mijn cel gebracht en nog geen uur later kwamen ze van de Parketdienst al aan voor overplaatsing naar PI Grave. Ik pakte mijn tas, die naast mijn cel in een kastje stond, en stopte hem achter in het busje van Justitie, waarop ik in het busje naast een andere gozer werd gezet.

Onderweg naar PI Grave veel gelachen met de jongen die naast me zat, waarbij hij al gauw losliet dat hij al vaker had gezeten en het allemaal niet zoveel voorstelde hier. Na 20 minuten rijden kwamen we dan aan in PI Grave. Het busje reed door een grote sluis om vervolgens door nog een sluis te moeten.

Daar zaten we dan, in een busje, vlak voor de artiesteningang van de PI. In groepjes van twee personen werden we uit het busje gehaald en werden we binnen in een wachtcel geplaatst. Daar zat ik met nog twee Nederlandse jongens en al gauw was het er weer erg gezellig en hebben we veel kunnen lachen. Ik denk dat we in totaal een dik uur hebben moeten wachten; volgens mij kwamen we tijdens hun eettijd binnen (het blijven natuurlijk ambtenaren).

De deur ging open, meneer 'Paardlants' werd geroepen en ik moest mijn wachtcel uit om met twee bewakers en mijn tas kleding mee te lopen naar de badafdeling. Daar moest ik in het bijzijn van een mannelijke bewaker een stripact uitvoeren en drie keer door mijn knieën buigen. Wat een hommo, dacht ik nog bij mezelf. Maar goed, het moest en ik kon er niet meer onderuit, dus gehoorzaam als ik was kleedde ik me dan ook uit en ging vervolgens drie keer door mijn knieën. Nu mocht ik een deur door naar een ruimte waar ik me moest douchen en kreeg daarvoor twee shampoozakjes. Ik stapte onder de douche en sprong er ook snel weer onderuit. Toch maar eerst even warm laten worden. Vervolgens waste ik mezelf en toen ik klaar was, kon ik me weer afdrogen door weer een deur door te lopen en in de tweede kleedruimte kon ik mezelf weer aankleden.

Eenmaal weer helemaas fris en tevens ook aangekleed liep ik met de bewaarder naar een balie, hier hadden ze in de tijd dat ik had gedoucht mijn tas met kleding nagekeken op spullen die ik niet mee naar binnen mocht nemen. De spullen, zoals telefoon, portemonnee en pasjes, die ik niet mee mocht nemen, schreven ze op op een zogenaamde 'stamkaart' die ik moest ondertekenen. Vervolgens kreeg ik nog een inkomstenspakket met onder andere een pakje Ruba zware shag van 40 gr, een pakje vloei en een doosje lucifers. Ik kreeg mijn tas mee en kon wederom met een bewaker meelopen.

Ik liep mee met de bewaker en werd naar een afdeling gebracht dat 'de Bevolking' wordt genoemd. Ik moest even wachten want er waren nog een paar mannen voor me, maar eenmaal aan de beurt werden er van al mijn vingers digitale vingerafdrukken afgenomen. Toen de vingerafdrukken genomen waren, ging er ineens een grote bollamp branden en kwam er automatisch een statief met een fotocamera omhoog. Ik mocht niet lachen van de medewerker van de Bevolking en er werd een foto gemaakt van mij. Nu was ik ingeschreven en kon ik weer terug naar de hal waar wederom een bewaker op mij stond te wachten.

Door een flinke gangenstelsel waarbij ik door 10 deuren moest, werd ik gebracht naar afdeling L. De bewaker maakte de deur van die afdeling open en daar stond ik dan. 4 bewaarders heetten mij welkom en brachten mij vervolgens naar cel nummer 14. Daar bleek het al gauw om een dubbelcel te gaan waar al een Rotterdammer zat. Ik stelde me voor en mijn eerste indruk was gelukkig goed. Er werden nog een paar dingen uitgelegd en ik kreeg nog een mapje met regels en handigheidjes. De celdeur ging dicht en ik besefte dat ik voor 15 dagen opgesloten zat.

Tot zover het stuk tot de eerste dag in HVB. Wordt vervolgd!